De manier waarop Nederlandse universiteiten vanuit de rijksbijdrage worden bekostigd – de zogenoemde bekostigingssystematiek – staat al geruime tijd ter discussie. Het huidige model is complex, gebaseerd op historische afspraken en kent variabelen, zoals studentenaantallen, die kunnen zorgen voor grote schommelingen in de financiering. Vanuit diverse kanten komen er signalen dat de huidige bekostigingssystematiek zorgt voor onderlinge concurrentie in het hoger onderwijs, in plaats van dat samenwerking en afstemming worden gestimuleerd.